Lurralde bereko hainbat eragilek (pertsonak, dendak, erakundeak, etab.) osatutako erakundeak dira. Eragile horiek modu parte-hartzaile eta demokratikoan elkartzen dira tokiko energia berdea sortzeko (elektrikoa, termikoa…) eta energia hori egunero erabili ahal izateko (etxean, lanean, autoan…). Ekonomia sozialeko energia-komunitateen balio erantsi handiena da partaide dituzten pertsonenak direla haren energia-zerbitzuak, eta haiek erabiltzeko direla.

Energia-komunitateak halakotzat hartu daitezen, beharrezkoa da komunitateko kideak formula juridiko jakin baten pean elkartzea, bazkide direnek modu irekian eta borondatez parte hartu dezaten. Hori dela eta,ekonomia sozialeko formula juridikoak erabil daitezke (kooperatibak eta elkarteak), eta, haiei esker, energia-baliabideak ekoizteko eta erabiltzeko modua eraldatzen dituzten dinamikak sortzen dira. Bazkideak eurak (fisikoak eta/edo juridikoak) dira energia-komunitatearen jabeak, eta gizarte- eta ingurumen-izaerako eragin eraldatzailea sortzen dute lurraldean.

Tokiko energia berdea sortzeko, eta agenteen eta lurraldearen ahalmenen arabera, energia ekoizteko iturri hauek erabil daitezke:

• Energia fotovoltaikoa, autokontsumo kolektiboko instalazioen bidez. Energia berriztagarrien autosorkuntza erregulatzen duen araudi berriari esker, sortzen den energia elektrikoa hainbat hornitze-punturen artean banatuko da zuzenean, 500 metroko inguruan, baina 2.000 metrora ere zabaldu ahal izango da, baldin eta teknologia fotovoltaikoa soilik erabiltzen bada eta teknologia hori estalki batean edo hainbatetan, industria-lurzoruan edo helburu nagusitzat argindarra sortzea ez duten egituretan kokatuta badago. 500 edo 2.000 metroko distantzia hori gainditzeko, beharrezkoa da sortutako energia esleitzeko sistema birtual alternatibo konplexuagoak eta kostu handiagokoak ezartzea.
• Energia berriztagarria sortzea parke fotovoltaikoetan, haize-energiakoetan edo biogas-zentraletan, argia argindar-sarean saltzeko eta nahi den enpresa merkaturatzailearekin hitzarmen bat edukitzeko.
• Lurraldeko baliabide organikoen bitartez sortutako berotze-sareak, berokuntza eta ur beroa eskaintzeko.
• Haize-energia.

Energia hori etxean, enpresetan, udal-ekipamenduetan, mugikortasunean eta auto elektrikoen kargan erabil daiteke, besteak beste.

Era guztietako eragileek esku hartu dezakete. Eragile horietako bakoitzak energia-komunitateak adostu duen eginkizuna izango du (eskumenen esparruaren eta lege-esparruaren arabera). Hona hemen identifikatzen diren eragile nagusietako batzuk: herritar antolatuak, administrazio publikoak, enpresak eta gizarte-erakundeak, eta gizabanakoak. Partaidetza irekia eta borondatezkoa da beti.

Hona hemen energia-komunitateen onurak:

· Ingurumenekoak: toki-eremuan ekoizten eta kontsumitzen diren zero kilometroko energia-zerbitzuak sortzen dira. Energia-komunitateek CO₂ isurpenak murrizten laguntzen dute, energia berdea eta berriztagarria ekoitziz.

Gizartekoak: energia-eredua demokratizatzeko mekanismo bat dira. Energia-komunitaten bidez, energiarako irispide unibertsala eta lurraldearen energia-subiranotasuna bermatzen ditugu, eta energia-pobretasunaren ondorioak arintzeko lan egiten dugu. Bestalde, energia-komunitateek bertan parte hartzen duten pertsonak ahalduntzen dituzte, haiek baitira energiaren jabeak eta erabakiak hartzen parte hartzen baitute; tokiko komunitateak sendotzen dituzten auzotasun-harremanak ere sustatzen dituzte.

Ekonomikoak: energia-komunitateekin, energia-kontsumoen hileko zenbatekoa murritz dezakegu, eta, aldi berean, aberastasuna sortu energia-komunitatearen beraren lurraldean, tokiko agenteekin lan egitearen alde egiten baita.